در بعضی حرکات یا ترکیب ها از اعداد یک، سه و چهار تکرار استفاده می شود. منظور از این اعداد این است که هر وقت گفته می شود یک تکرار، ‌به این معنی است که با هر پا یک حرکت را انجام می‌دهیم و هر هشت سیکل حرکت را به همین شکل ادامه می‌دهیم. مثلاً اگر حرکت لگد به جلو را انجام می‌دهیم در هنگامی که یک تکرار را انجام می‌دهیم، با هر پا یک حرکت لگد به جلو را انجام می‌دهیم. در هنگام سه تکرار و چهار تکرار، با هر پا سه تکرار از حرکت را انجام می‌دهیم تا پاها عوض شوند و این بار با پای دیگر سه یا چهار تکرار را انجام می‌دهیم (همان منبع).

۲-۲-۱-۱۱-۲- ۱ خانواده یک

سرگروه: مارش^[۸۲] یا گام درجا، ثابت

گام آسان^[۸۳]: ثابت

وی استپ: بدون دست

با دست به صورت بک هند یا پشت دست

با دست به صورت مشت به جلو

با دست به صورت مشت به بالا (دست ها بغل گوش)

حرکت هشت: ثابت (وی استپ به عقب)

مامبو^[۸۴]: ثابت

کلاسیک (گام یک و سه)

جلو^[۸۵] (گام یک و سه)

عقب^[۸۶] (گام یک و سه)

پیشرفته یا مامبوراک بک^[۸۷]

مامبو دو طرفه^[۸۸]

گام ضربدر^[۸۹]: ثابت

ضربدر گام^[۹۰]: ثابت

شافل یا شاسه^[۹۱]: متغیر

زیگزاگ^[۹۲]: ثابت

بالا بردن ها [زانو^[۹۳]، لگد^[۹۴] ‌(یک قدم جلو و یک و سه تکرار متغیر)، پاشنه، جانبی]

گام راندنی یا شاسه^[۹۵]

گام بوره

بوره گام

۲-۲-۱-۱۱-۲- ۲ خانواده دو

سرگروه این خانواده استپ تاچ^[۹۶] یا دو گام و ضربه به پهلو است: ثابت

گام دو پهلویی یا دبل تاچ^[۹۷]: متغیر

گریپ واین^[۹۸] : ثابت ، (زانو، لگد، جانبی، پاشنه)

بالا بردن ها [زانو، لگد (یک و چهار تکرار)، جانبی (یک تکرار و ثابت)، پاشنه (چهار تکرار)]

شاسه راندنی^[۹۹] (شاسه کلاسیک)

شاسه مامبو^[۱۰۰] (جلو و پشت)

گریپ واین هشت ضرب: متغیر

مامبو چاچا^[۱۰۱]: متغیر

سنکوپه یا ضد زمان^[۱۰۲]

۲-۲-۱-۱۱-۲- ۳ خانواده سه

سرگروه این خانواده تپ^[۱۰۳] یا پا به بغل^[۱۰۴] (ضربه و گام): ثابت

پاشنه به جلو: ثابت

پنجه به عقب: ثابت

بالا بردن ها: گام نداریم و به صورت درجا است [زانو (دو و چهار تکرار متغیر)، لگد (دو و چهار تکرار متغیر)، جانبی (دو و چهار تکرار متغیر)، پاشنه (دو و چهار تکرار متغیر)

حرکات خنثی (اسکات^[۱۰۵] و لانگ^[۱۰۶])

۲-۲-۱-۱۲ روش های تدریس در ایروبیک

مبتدی: خطی، هرمی.

همگانی: روش به اضافه، جایگزین و مرحله ای.

پیشرفته: روش به اضافه، جایگزینی، مرحله ای، الحاقی، ربطی، انبساطی، ‌میان‌بری.

روش های انتقالی و انتظاری، دو روش کمکی هستند که برای تمام روش های ذکر شده در بالا کاربرد دارند (کورش ویسی، همان، ص ۱۰۳). در اینجا ما دو روش به اضافه و مرحله ای را که در ایروبیک خیلی کاربرد دارند، توضیح می‌دهیم:

۲-۲-۱-۱۲-۱ روش به اضافه

در این روش ابتدا باید بدانیم که حرکات ثابت و متغیر کدامند و آن ها را مشخص کنیم. این زنجیره که از هشت خانه تشکیل شده است، به صورت حروف انگلیسی نشان داده شده است. هر حرف انگلیسی برای دو خانه است. اگر تعداد حرکات متغیر در کل زنجیره فرد باشد، زنجیره متغیر است؛ اما اگر تعداد حرکات متغیر زوج باشد، زنجیره ثابت است. زنجیره ای که در آن مجموعه (A+B) متغیر بشود، با روش به اضافه تدریس می شود و اگر زنجیره ای که در آن مجموعه (A+B) ثابت بشود از روش کمکی انتقالی برای متغیر کردن آن، استفاده می‌کنیم. در هنگام آموزش هر مرحله باید کاری کنیم که به ۳۲ ضربه برسد. برای مثال برای انجام یک حرکت که تعداد آن به ۳۲ ضربه نمی رسد، باید از یک سری روش های انتقالی و یا انتظاری استفاده کنیم تا ۳۲ ضربه موزیک کامل شود (همان منبع).

۲-۲-۱-۱۲-۲ روش انتقالی

برای زمانی که حرکات ما ثابت هستند و باید متغیر شوند، کاربرد دارد. ساده ترین روش انتقالی عبارتند از ترکیب حرکت مارش با گریپ واین. اما زمانی که حرکتی که می‌خواهیم آموزش دهیم، خودش متغیر است، مانند دبل استپ تاچ یا گریپ واین و غیره، دیگر نیازی به روش کمکی انتقالی نداریم. اما برای کامل کردن ۳۲ ضربه، از روش کمکی انتظاری استفاده می‌کنیم. حرکات روش کمکی انتظاری ثابت هستند. مانند: استپ تاچ یا مارش و غیره ( همان منبع).

۲-۲-۱-۱۳ برخی از ترکیبات مقدماتی برای افراد مبتدی

این ترکیبات خیلی ساده تر از ترکیبات ایروبیک پیشرفته هستند و برای افزایش هماهنگی اولیه می‌توانیم از آن ها در شروع کلاس های ایروبیک استفاده کنیم. از آن جایی که ساده و قابل فهم تر از ترکیبات گذشته هستند، افراد بزرگسال انگیزه بهتری برای ادامه ی آن دارند. البته هدف از ترکیبات بالا بردن سطح هماهنگی افراد است و بعد از فرا گرفتن آن، باید ایروبیک پیشرفته را شروع کنیم.

هرکدام از این ترکیب ها دارای چهار جمله هشت ضربه ای هستند. البته برای تنوع حرکات برخی از ترکیبات را ممکن است بر حسب اختیار افزایش دهیم. تکرار حرکات در این ترکیبات از اهمیت خاصی برخوردار است. حتی می‌توانیم ترکیبات را بشکنیم و از هشت به چهار و دو و یک تبدیل کنیم. این کار هم باعث تنوع در برنامه می شود و هم عاملی برای افزایش هماهنگی در افراد است. حرکات آن ها شبیه همان حرکات ایروبیک پیشرفته است. ‌بنابرین‏ از دادن توضیحات بیشتر صرف نظر می‌کنیم. این ترکیبات تقریباً یازده تا هستند و عبارتند از:

ترکیب یک: خم کردن ها (نوع اول)

این ترکیب شامل چهار حرکت است، که عبارتند از: ۱- خم کردن دست و پا^[۱۰۷]، ۲- ضربه پاشنه^[۱۰۸] یا پاشنه به جلو در این حالت دت ها از جلو صاف می‌شوند. ۳- حرکت پا به بغل، که در این حالت دست ها از طرفین تا سطح شانه باز می‌شوند. ۴- حرکت پا به عقب، که در این حالت دست ها به طرف بالا حرکت می‌کنند و سر و سینه به همراه دست ها به صورت عمود قرار می گیرند. برای تکرار بیشتر حرکات در این ترکیب و در بقیه ترکیب ها باید از اصول زیر پیروی کنیم: یکی هشت تایی، دو تا چها تایی، چهار تا دوتایی و هشت تا تکی ( همان منبع).

ترکیب دو: خم کردن های نوع دوم