.

نسبتهای مالی

نسبت مالی عبارتست از ارتباط ریاضی بین صورت کسر و مخرج کسر و بین ارقام موجود در ترازنامه و صورتحساب سود و زیان (قالیباف اصل، ۱۳۸۴،۵۹)^۱ .

نسبتهای مالی ممکن است به روش های متفاوتی طبقه بندی شوند . یکی از طبقه بندی های متداول به شرح زیر می باشد . ( افشاری ، ۱۳۸۱ ،۴۵)^۲.

* نسبت های نقدینگی

* نسبت های فعالیت

* نسبت های اهرم مالی ( ساختار سرمایه )

* نسبت های سودآوری

* نسبت های بازار

انواع نسبتهای مالی به شرح زیر است:

1. 1. نسبت سرمایه در گردش به دارائی ها: این نسبت از تقسیم سرمایه در گردش به کل دارائی ها بدست می آید. منظور از سرمایه در گردش تفاوت دارائی های جاری با بدهی های جاری می باشد. در واقع این نسبت بیانگر دارائیهای نقد شرکت به کل سرمایه گذاری انجام شده می باشد ویکی از معیارهای ارزیابی نقدینگی شرکت می باشد و پایین بودن آن برای شرکت می تواند مشکل ساز باشد.

1. نسبت سود قبل از بهره و مالیات به کل دارائی ها: این نسبت از تقسیم سود قبل از بهره و مالیات به کل دارائی ها بدست می آید و نشان دهنده قدرت کسب سود دارائی ها(پیش از اثرهای مالیات و وام) می باشد و برای مقایسه شرکت های که از نظر مالیاتی و اهرم مالی در شرایط متفاوت قرار دارند مورد استفاده قرار می گیرد.
2. نسبت فروش به کل دارائی ها: این نسبت از تقسیم فروش خالص به کل دارائی ها محاسبه خواهد شد، این نسبت کارآئی دارائی ها و فعالیت واحد تجاری را نشان می دهد و از این طریق توانائی به کارگیری کارآمد دارائی ها مشخص خواهد شد و هر چه این نسبت بالاتر باشد نشان دهنده استفاده کارآمد از دارائی می باشد.
3. نسبت سود و زیان انباشته به کل دارائی ها: این نسبت از تقسیم سود و زیان انباشته به کل دارائی ها بدست می آید در واقع نوعی بازدهی نسبت به دارائی ها می باشد که در گذشته اتفاق افتاده یا کسب شده است و مازاد بر بازده تقسیم شده بین سهامداران می باشد و هر چه این نسبت مثبت باشد نشان دهنده این بوده که شرکت در گذشته بازدهی خوبی داشته است و شرکت موفقی بوده است.
4. نسبت ارزش بازار حقوق صاحبان سهام به کل بدهی ها : این نسبت از تقسیم ارزش بازار حقوق صاحبان سهام به کل بدهی ها محاسبه خواهد شد در واقع این نسبت معکوس نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام است هر چه این نسبت بالاتر باشد میزان استفاده از بدهی کمتر بوده و ریسک شرکت پایین است و اگر شرکت بخواهد در آینده قرض بگیرد وام دهندگان تمایل بیشتری به قرض دادن به شرکت می باشد.
5.  نسبت بدهی جاری به دارائی جاری: این نسبت معکوس نسبت جاری بوده و از تقسیم بدهی جاری به دارائی جاری بدست می آید و این نسبت یکی از معیارهای حائز اهمیت در ارزیابی توان نقدینگی شرکت می باشد. هر چه مقدار آن بزرگتر از یک باشد بیانگر مشکلات نقدینگی در شرکت می باشد.
6. نسبت سود خالص به کل دارائی ها: این نسبت از تقسیم سود خالص پس از کسر مالیات به کل دارائی ها بدست می آید و به نرخ بازده سرمایه گذاری معروف است. این نسبت نشان دهنده این است که در برابر هر ریال سرمایه گذاری چقدر بازده نصیب شرکت می شود. این نسبت به طور ضمنی می گوید که تنها سرمایه گذاری مهم نیست بلکه بازدهی که نصیب شرکت می شود مهم است و بازده است که به همراه عوامل دیگر برای سهامداران ایجاد ارزش می کند.
7. نسبت کل بدهی به کل دارایی: این نسبت از تقسیم مجموع بدهی های شرکت اعم از جاری و بلندمدت به مجموع دارائی ها بدست می آید. این نسبت میزان دارائی های شرکت را که از طریق استقراض تأمین شده است نشان می دهد. از این نسبت غالباً به عنوان شاخصی برای تعیین ریسک مالی شرکت استفاده می شود. شرکتی که بخش بیشتری از منابع خود را از طریق وام تأمین نموده است احتمال دارد نتواند در آینده اصل و فرع وامهای دریافتی را پرداخت نماید ودر نتیجه با بحران مالی و ورشکستگی روبرو گردد.
8. نسبت وجه نقد حاصل از عملیات به کل بدهی ها: این نسبت از تقسیم وجه نقد حاصل از عملیات به کل بدهی ها بدست می آید وجه نقد حاصل از عملیات یک شاخص کلیدی است که نشان می دهد عملیات واحد انتفاعی تا چه اندازه برای بازپرداخت وامها، حفظ قابلیت های عملیاتی واحد انتفاعی، توزیع سود سهام و سرمایه گذاری های جدید، بدون توسل به منابع تأمین مالی خارجی جریان وجه نقد کافی فراهم کرده است. پایین بودن این نسبت می تواند بیانگر این باشد وجه نقد حاصل از عملیات نمی تواند پوشش دهنده بدهی های شرکت باشد.

سوالات یا اهداف پایان نامه :

اهداف تحقیق:

معمولا سوالات و ابهامات زیادی در زمینه های مختلف پیش بینی و تصمیم گیری مالی وجود دارد که هریک از آنها  اهداف و موضوعی است که نظر محقق را به خود جلب می نماید.

تصمیم‌گیری‌ مالی‌ نسبت‌ به‌ گذشته‌ اهمیت‌ بیشتری‌ یافته و مدیران‌ را وادار ساخته‌ تا با بهره‌گیری‌ از تکنیک‌های‌ پیشرفته روش های‌ جدید کنترل‌ را به‌کارگیرد ‌این‌ تحقیق‌ سعی‌ در بررسی‌ کاربرد یکی‌ از تکنیک‌های‌ پیش‌بینی‌ ورشکستگی‌ (مدل‌ آلتمن) دارد

بانکها درواقع از تأمین کنندگان اصلی منابع مالی شرکتها محسوب  می شوند. بنابراین بانکها بیشترین ریسک را در مورد نوسانات ارزش سهام شرکتها و ورشکستگی شرکتها پذیرفته‌اند.

با بیان این مطالب می توان هدف اصلی این تحقیق را اینطور بیان کرد.

بانکها قبل از اقدام به مشارکت و حتی در دوران مشارکت تأمین مالی شرکتها با بهره گرفتن از اطلاعات حسابداری و تجزیه و تحلیل دادهای مالی از طریق بکارگیری نسبتهای مالی مؤثر در پیش بینی ورشکستگی شرکتها اطمینان حاصل نموده و از زیانهای احتمالی که ممکن است بانکها در آینده با آن روبرو شوند جلوگیری نمایند.