۲-۷-۲-۶- حساسیت زدایی منظم ( SD )[99] :

همانند روش مواجهه سازی در این روش نیز برای کاهش ناراحتی، محرک های مربوط به تروما را به تدریج برای مراجع ارائه می نمایند. مراجعان ابتدا به حوادثی که کمتر استرس زا هستند تسلط می‌یابند. بعد به صورت سلسله مراتبی از کمترین تا بیشترین حوادث استرس زا به بیماران ارائه می شود. در سال های اخیر به جای اصطلاحات حساسیت زدایی منظم و غرقه سازی از اصطلاحات مواجهه سازی آرام[۱۰۰] و مواجهه سازی سریع[۱۰۱] استفاده می شود (فریمن، ۲۰۰۶).

۲-۷-۲-۷- آموزش جراتمندی[۱۰۲] :

اگرچه این روش به طور مستقل برای اختلال استرس پس از سانحه، مفید نیست، اما به عنوان جزئی از روش های درمان شناختی ـ رفتاری، آموزش تلقیح استرس، و درمان پردازش شناختی، به کار می رود. در جرات آموزی به مریض آموخته می شود که در روابط بین فردی خود جراتمند[۱۰۳] و خود مطمئن[۱۰۴] باشد. این روش به بیماران یاد می‌دهد احساسات و عقاید خود را (چه مثبت و چه منفی) به طور مستقیم و صادقانه مطرح نمایند. اغلب، چنین آموزشی از طریق بازی نقش در جلسه درمانی و تمرین در موقعیت های واقعی مانند اولین روز شروع یک کار و رفتن به یک مصاحبه شغلی صورت می‌گیرد (فریمن، ۲۰۰۶).

۲-۷-۲-۸- پسخوراند زیستی و تن آرامی[۱۰۵] :

این درمان ها به صورت ضمیمه ی درمان های شناختی به کار می‌روند. اما در اختلال استرس پس از سانحه، به تنهایی به صورت پایدار، مؤثر نیستند (فریمن، ۲۰۰۶).

۲-۷-۳-روان درمانی های دیگر

۲-۷-۳-۱-درمان التقاطی کوتاه مدت[۱۰۶] :

گرسون[۱۰۷] و همکاران، تکنیک های شناختی را به طور جالب در هم آمیختند که در بعضی جنبه ها، با درمان شناختی ـ رفتاری مبتنی بر تروما، متفاوت است. این درمان، بر معانی هیجانی بیشتر از مواجهه و استناد شناختی تأکید دارد. در این روش در مرحله میانی، بیمار روایت می نویسد و در مرحله پایانی که یک مرحله تشریفاتی جهت پایان دادن به تجربیات تروما است، درمان پایان می‌یابد. این مرحله، به هر آنچه موجب گردد مراجع به پایان دادن تجربه تروما تصمیم بگیرد، مربوط می شود (گرسون، ۲۰۰۰).

۲-۷-۳-۲- روان درمانی روان پویایی [۱۰۸]:

علی رغم کاربرد گسترده این روش، هیچ شواهدی از این رویکرد حمایت نمی کند یا شواهد خیلی کمی از آن حمایت می‌کند. فقط یک کوشش ‌در مورد روان پویایی کوتاه مدت (BPP)[109] وجود دارد که در این مطالعه، ۱۸ جلسه BPP را با حساسیت زدایی منظم، هیپنوتراپی و کنترل گروه انتظار مقایسه ‌کرده‌است. در این میان BPP فقط ‌در مورد حاشیه ای از لیست انتظار مؤثر بوده است (بروم و دفارس[۱۱۰]، ۱۹۸۹).

۲-۷-۳-۳- گروه درمانی ها[۱۱۱] :

از بین گروه درمانی ها، فقط گروه درمانی شناختی ـ رفتاری مورد ارزیابی قرار گرفته است. مطالعه گروه درمانی شناختی ـ رفتاری ‌در مورد زنان مبتلا به ترومای جنسی و سربازان ویتنام نشان داد که کاهش سه شاخه از نشانه های اختلال استرس پس از سانحه، در زنان مابین ۴۳% الی ۶۰ % بود. سربازان نیز بهبودی مشابهی نشان دادند. در حقیقت شواهد خیلی ضعیفی برای هر نوع گروه درمانی وجود دارد (فریمن، ۲۰۰۶).

۲-۷-۴-دیگر مداخلات روان شناختی

مشاوره، روان درمانی حمایتی، زوج درمانی، خانواده درمانی، توان بخشی اجتماعی و درمان های غیر زبانی مانند هنردرمانی همگی به عنوان رویکردهای درمانی توصیف شده اند. اما مورد ارزیابی قرار نگرفته اند. بر اساس احساس کلی و نقطه نظر بالینی، برای شرکت کننده گان خانواده درمانی خیلی مفید بوده است (فریمن، ۲۰۰۶).

۲-۷-۵-دارو درمانی

مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نظیر سرترالین و پاروکستین به دلیل کارایی، قابل تحمل بودن و بی خطر بودنشان، خط مقدم درمان PTSD را شامل می‌شوند. داروهای SSRI علایم مربوط به تمام ‌گروه‌های علامتی PTSD را کاهش می‌دهند و علاوه بر رفع علایمی که مشابه افسردگی یا سایر اختلالات اضطرابی هستند، در بهبود علامت هایی که منحصر به PTSD می‌باشند نیز مؤثرند. بوسپیرون نیز یکی از داروهای سروتونرژیک است و ممکن است مفید باشد. اثر بخشی دو تا از داروهای سه حلقه ای یعنی ایمی پرامین و آمی تریپ تیلین در درمان PTSD، با تعدادی کارآزمایی بالینی کاملا کنترل شده تأیید شده است. داروهای دیگری که ممکن است در درمان PTSD مفید باشد، عبارت است از مهارکننده های منوآمین اکسیداز مثل فنلزین و ترازودون و داروهای ضد صرع مثل کاربامازپین و والپروات. کلونیدین و پروپرانولول که داروهایی آنتی آدرنرژیک هستند هم طبق نظریه هایی که پرکاری نورآدرنرژیک را در این اختلال مطرح می‌کنند، می‌توانند مفید باشند (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۷).

۲-۸-حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد (EMDR)

حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد، نوعی روان درمانی است که در سال ۱۹۸۷، توسط خانم فرانسیس شاپیرو کشف شده است. حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد در برگیرنده ی عناصری از مواجهه درمانی و درمان رفتاری شناختی است که با فنون حرکات چشم، ضربات دست و تحریک شنوایی ترکیب شده است. این روش درمانی، دستیابی و پردازش مجدد خاطرات تروماتیک را در یک سبک سازگار تسریع می‌کند (شاپیرو، ۱۹۹۵).

این روش درمانی با پردازش طبیعی اطلاعات هیجانی به مغز کمک می‌کند تا ترومای گذشته از سیستم اعصاب درمانجو رها شود (شاپیرو، ۱۹۹۸).

۲-۹-پایه های نظری :

۲-۹-۱-رابطه حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد با خواب REM[112]

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...